علیمی-راه را گم کرده ام

راه را گم کرده ام،آواره و‌ تنها شدم

یاد مولایم نبودم غرق در دنیا شدم

با تمام بی وفایی ها مرا رسوا نکرد

در به رویم باز کرد و بین خوبان جا شدم

تا زمین خوردم فقط آقا به فریادم رسید

زود دستم را گرفت از زمین من پا شدم

دیدگانم تر شده حالا که بین روضه ام

مطمئنم شامل لطف خود زهرا شدم

یا اباصالح مدد

ساقیا مرا دریاب تا خدا خمارم من

جام می پیاپی ده مست و‌بی قرارم من

در هوای گیسویت عشق خال دل جویت

روز و ‌شب نمی دانم زار و دل فکارم من

گر وفا کنی با من یا جفا روا داری

با غم تو می سازم چاره ای ندارم من

زلف پر خم حیدر ابروی کج مهدی

دین و دل ربود از من عبد هشت و چارم من

عمر من به سر آمد از سفر نیامد یار

دیده بسته ام بر ره چشم انتظارم من

من خراب تقدیرم بی خیال تدبیرم

پا کشیدم از مسجد رند می گسارم من

یا اباصالح

هم گذشتم از دنیا هم بریدم از عقبا

مرغ گلشن قدسم اهل آن دیارم من

از بهشت و‌ قصر و‌ نهر پیش ما مگو زاهد

گل نخواهم و گلشن محو‌ گلعذارم من

چون کمان ابرویت قامتم خمید از غم

چون سیاه گیسویت تیره روزگارم من

در محیط عقل ای دل جست و جو مکن ما را

صد جهان جنون دارم مست بی قرارم من

عشوه ای به کارم‌ کرد عاقبت شکارم کرد

عمر من به غم بگذشت باغ بی بهارم من

عشق و‌ دین من مهدی نازنین من مهدی